សេចក្តីទុក្ខលំបាកដ៏ជូរចត់របស់ខ្មែរដោយការឈ្លានពាននៃសៀម ជារបួសដែលមិនអាចជាសះបានស្បើយ!

រាល់ពេលដែលអំពើឈ្លានពានរបស់សៀម (ថៃ) បានផ្ទុះឡើងតាមបណ្តោយព្រំដែន មិនថាក្នុងអតីតកាល ឬបច្ចុប្បន្នទេ ជនស៊ីវិលខ្មែរតែងតែជា ជនរងគ្រោះដំបូង និងធ្ងន់ធ្ងរបំផុត។ សេចក្តីទុក្ខលំបាករបស់ពួកគេមានលក្ខណៈទូលំទូលាយ និងប៉ះពាល់ដល់គ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិត។ គ្រាប់កាំភ្លើងធំ និងគ្រាប់បែក បានឆក់យកជីវិតមនុស្សស្លូតត្រង់ និងបន្សល់ទុកនូវរបួសកាយ និងចិត្តដែលពិបាកនឹងព្យាបាល។ គ្រួសារជាច្រើនបានបាត់បង់សមាជិកដ៏ជាទីស្រឡាញ់ ទាំងឪពុកម្តាយ កូន ឬបងប្អូន។
ភូមិដ្ឋាន សាលារៀន វត្តអារាម និងទីកន្លែងរកស៊ីត្រូវបានបំផ្លាញខ្ទេចខ្ទី។ ជនភៀសខ្លួនត្រូវបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងទីជម្រក ដែលបង្ខំឲ្យពួកគេចាប់ផ្តើមជីវិតសាជាថ្មីដោយដៃទទេ ក្រោមភាពភ័យខ្លាច។
ភាពតានតឹងតាមព្រំដែនបង្ខំឲ្យប្រជាជនរាប់ពាន់នាក់ត្រូវ ភៀសខ្លួន ចាកចេញពីផ្ទះសម្បែងភ្លាមៗ ទៅកាន់ទីទួលសុវត្ថិភាព ឬជំរំស្នាក់នៅបណ្តោះអាសន្ន។ ជីវិតនៅក្នុងជំរំ គឺជាជីវិតដែលពោរពេញដោយភាពមិនប្រាកដប្រជា។ ពួកគេរស់នៅក្រោមការខ្វះខាតចំណីអាហារ ទឹកស្អាត និងការថែទាំសុខភាព។ កុមារត្រូវបានដកហូតឱកាសសិក្សា ខណៈដែលមនុស្សចាស់ប្រឈមនឹងជំងឺ និងភាពឯកោ។
សង្គ្រាមបានបន្សល់ទុកនូវ ស្នាមរបួសផ្លូវចិត្ត ដ៏ជ្រៅចំពោះជនភៀសខ្លួន ជាពិសេសចំពោះកុមារ ដែលត្រូវរស់នៅក្រោមសំឡេងគ្រាប់ផ្លោង និងការភ័យខ្លាចរៀងរាល់ថ្ងៃ។ ក្រៅពីការខូចខាតលើជីវិត និងទ្រព្យសម្បត្តិ ការឈ្លានពានរបស់សៀមក៏បានបង្កការឈឺចាប់ដល់ ស្មារតីជាតិ ផងដែរ។ ការវាយប្រហារលើតំបន់បេតិកភណ្ឌ ដូចជាប្រាសាទតាក្របី និងប្រាសាទព្រះវិហារ ត្រូវបានចាត់ទុកជាការឈឺចាប់បំផុតសម្រាប់ខ្មែរ ព្រោះវាជាការបំផ្លាញ ព្រលឹងវប្បធម៌ របស់ជាតិ។ សេចក្តីទុក្ខលំបាកកើតចេញពីអារម្មណ៍ថា អធិបតេយ្យភាព និងសិទ្ធិរស់រានមានជីវិតប្រកបដោយសន្តិភាពត្រូវបានរំលោភបំពានម្តងហើយម្តងទៀតដោយប្រទេសសៀម។

ទឹកភ្នែកជនភៀសសឹក ដោយ: ទិត្យ សុធារី

វិចិត្រសាលជនភៀសសឹកក្នុងសង្រ្គាមសៀមឈ្លានពាន 2025

You've reached the end of the gallery.