បេះដូងដែកថែបដើម្បីជាតិ! ទឹកចិត្តកងទ័ពកម្ពុជា ក្នុងការការពារអធិបតេយ្យភាពប្រឆាំងនឹងសត្រូវឈ្លានពាន

ទឹកចិត្តរបស់កងទ័ពកម្ពុជា ក្នុងការការពារទឹកដីប្រឆាំងនឹងសត្រូវឈ្លានពានពីសំណាក់ប្រទេសថៃ ត្រូវបានកសាងឡើងដោយ ស្មារតីស្នេហាជាតិ ដែលចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅ។ វាមិនមែនជាការតស៊ូដើម្បីបុគ្គល ឬបក្សពួកណាមួយឡើយ តែជាការបូជាដើម្បី អធិបតេយ្យភាពជាតិ និង សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ របស់ប្រជាជនខ្មែរទាំងមូល។
យុទ្ធជនគ្រប់រូបបានដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគេកំពុងឈរជើងការពារនូវកេរដំណែលរបស់បុព្វបុរស និងការពារអនាគតរបស់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ។ នេះគឺជាកាតព្វកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋបំផុត ដែលបង្ខំឱ្យពួកគេមិនអាចរាថយបានឡើយទោះត្រូវពលីនៅសមរភូមិក៏ដោយ។
យើងដឹងថាត្រូវប្រឈមនឹងកម្លាំង និងអាវុធទំនើបជាងក៏ដោយ ក៏កងទ័ពខ្មែរនៅតែបង្ហាញនូវភាពក្លាហាន និងការពារដែនដីរបស់ខ្លួនមិនបណ្តោយទៅតាមយថាកម្មឡើយ ។ ពួកគេបានលះបងរួចជាស្រេច ដើម្បីធានាថា ទង់ជាតិខ្មែរនៅតែបក់បោកលើដីមាតុភូមិ។ ទឹកចិត្តរបស់កងទ័ពខ្មែរ គឺផ្តោតលើការ ការពារ មិនមែនការឈ្លានពាននោះទេ។ ទោះបីត្រូវឆ្លើយតបនឹងការបង្កហេតុក៏ដោយ គោលការណ៍ចម្បងរបស់ពួកគេគឺការទប់ស្កាត់ជម្លោះកុំឲ្យរីករាលដាលដល់សង្គ្រាមពេញទំហឹង និងរក្សាស្ថិរភាពព្រំដែន។ រាល់ផ្ទាំងថ្ម និងដីមួយចំអាមនៃមាតុភូមិរបស់ខ្មែរមិនត្រូវបានលះចោលឲ្យសត្រូវបានឡើយ។ ការពលីកម្មរបស់ពួកគេនៅតាមបណ្តោយព្រំដែន គឺជាភស្តុតាងដ៏រស់រវើកនៃការប្តេជ្ញាចិត្តមិនចុះញ៉មចំពោះការបំពានអធិបតេយ្យភាពរបស់ប្រទេសជិតខាង។ ភាពរឹងមាំរបស់កងទ័ព មិនត្រឹមតែជាកម្លាំងយោធាប៉ុណ្ណោះទេ តែជា ការគាំទ្រដោយស្មារតី ពីប្រជាជននៅទូទាំងប្រទេស។ កងទ័ពគឺជាមុខមាត់តំណាងឲ្យការរួបរួមរបស់ខ្មែរក្នុងការការពារជាតិ។ ទឹកចិត្តរបស់ពួកគេឆ្លុះបញ្ចាំងពីឆន្ទៈរួមរបស់ប្រជាជាតិក្នុងការការពារខ្លួនពីការគំរាមកំហែង។ រាល់ការលះបង់របស់យុទ្ធជនទាំងអស់ ត្រូវបានប្រជាជនចារឹកទុកជា វីរភាពជាតិ និងជាមេរៀនដ៏មានតម្លៃបំផុតសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយអំពីតម្លៃនៃសន្តិភាព និងឯករាជ្យភាព។

សុវណ្ណស័ព្ទកងទ័ពមុនពេលពលី

ពិធីបួងសួងរំលឺកគុណព្រះរតនត្រៃ នឹងអស់លោកជាទេវ ជាព្រះពិស្ណុការ ទេវតាក្នុងដែនកម្ពុជ្ជរដ្ឋ នឹងបុព្វបុរសខ្មែរ ព្រមទាំងសកម្មភាពយុវជនប្រុសស្រីជ្រោមជ្រែងពួតដៃគ្នាគាំទ្រដល់មរភូមិមុខ។

ទឹកចិត្តរបស់ប្រជាជនខ្មែរ ដែលស្ថិតនៅពីក្រោយសមរភូមិ គឺជា កម្លាំងស្មារតីដ៏ធំធេង ដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានសម្រាប់កងទ័ពដែលកំពុងឈរជើងការពារទឹកដី។ ប្រជាជនបានបង្ហាញឱ្យឃើញថា ការការពារជាតិមិនមែនជាបន្ទុករបស់តែកងទ័ពនោះទេ ប៉ុន្តែជា កាតព្វកិច្ចរួម របស់ខ្មែរទាំងមូល។
ប្រជាជនខ្មែរបានរួបរួមគ្នាជាធ្លុងមួយ ដោយបោះបង់ចោលនូវភាពខុសគ្នាផ្នែកនយោបាយ ឬសង្គម ដើម្បីគាំទ្រដល់យុទ្ធជនក្នុងជួរមុខ។ រាល់ការបរិច្ចាគ រាល់ការអធិស្ឋាន និងរាល់ពាក្យលើកទឹកចិត្ត គឺជាសារដ៏សំខាន់ដែលបញ្ជាក់ថា កងទ័ពមិននៅតែឯងឡើយ។
ជំនួយហិរញ្ញវត្ថុ សម្ភារៈប្រើប្រាស់ ចំណីអាហារ និងថ្នាំសង្កូវ បានហូរចូលឥតឈប់ឈរពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន ដើម្បីធានាថា កូនចៅខ្មែរដែលស្ថិតនៅជួរមុខមានគ្រប់លក្ខខណ្ឌចាំបាច់ក្នុងការបំពេញបេសកកម្ម។
ការជឿជាក់របស់ប្រជាជនលើភាពក្លាហាន និងសមត្ថភាពរបស់កងទ័ព បានក្លាយជាកម្លាំងចលករដ៏ធំបំផុត។ យុទ្ធជនដឹងថា ការប្រយុទ្ធរបស់ពួកគេ ត្រូវបានគេ ទទួលស្គាល់ និងឲ្យតម្លៃ យ៉ាងពេញទំហឹង។
ស្មារតីនេះបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីប្រពៃណីនៃការរួបរួមគ្នារបស់ខ្មែរតាំងពីសម័យអង្គរ ដែលនៅពេលមានសត្រូវ ប្រជាជន និងកងទ័ពតែងតែធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីការពារមាតុភូមិ។ ទឹកចិត្តនៃការគាំទ្ររបស់ប្រជាជនខ្មែរ គឺជាការប្តេជ្ញាចិត្តរួមគ្នាថា នឹងមិនអនុញ្ញាតឱ្យមានការបំពានអធិបតេយ្យភាពជាតិទៀតឡើយ។
ការគាំទ្រនេះមិនមែនគ្រាន់តែជាការឆ្លើយតបនឹងវិបត្តិបណ្តោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះទេ តែជាការបង្ហាញពី ឆន្ទៈជាតិ ក្នុងការការពារសន្តិភាពដែលកម្ពុជាសម្រេចបានដោយលំបាកបំផុត។
ពលីកម្មរបស់កងទ័ព និងគ្រប់ការគាំទ្ររបស់ប្រជាជន គឺជាការធានាថាសន្តិភាព និងឯករាជ្យភាពរបស់កម្ពុជានឹងស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។ សំណេរ ម៉ឹង ស៊ុមអឿន